De Carteret Eilanden, die ook wel Tulun worden genoemd, wat zoveel betekent als ‘de mensen van de grote zee, liggen slechts 1,2 meter boven de zeespiegel en zijn volgens alle wetenschappelijke prognoses gedoemd ten onder te gaan. De 2.700 bewoners zullen gedwongen moeten verhuizen.
Maar nog voordat de zee de atol overspoelt, zullen de bewoners niets meer te eten hebben. Het zoute water vernietigt nu al planten zoals taro, broodboomvruchten en bananen. Maar de mensen van Tulun wachten niet passief de ondergang van hun land af. En de katholieke kerk staat hen terzijde.
Zo heeft de kerk land geschonken op het grotere eiland Bougainville waar de bewoners van de Carteret Eilanden zich kunnen vestigen en een nieuw leven opbouwen.
“De klimaatverandering is een door mensen veroorzaakte catastrofe waaraan wij eilandbewoners geen schuld hebben”Ursula Rakova
Op de Carteret Eilanden zelf worden mangroven geplant. Zo kan het binnendringen van het zoute water vertraagd worden en de mensen kunnen zo lang mogelijk hun thuisland behouden. De mangroven moeten het land stabiliseren. Zo wil men de eilandgemeenschap tijd geven om de verhuizing te organiseren. Om de gedwongen verhuizingen in goede banen te leiden heeft Ursula Rakova een organisatie opgericht:‘Tulele Peisa’, wat zoveel betekent als ‘wij zeilen alleen op de golven’.