De ‘Zusters van de Verlaten Jezus’ kende ik uit mijn jeugd. In Deir el-Ahmar had ik vaak deelgenomen aan retraites. Ik weet niet waarom, maar ik voelde me hier elke keer geborgen.

Voordat ik intrad in het klooster heb ik rechten gestudeerd en op een notariskantoor in Beiroet gewerkt. Toen besloot ik iets anders te gaan doen. Gedurende tien jaar organiseerde ik bruiloften, evenementen en jaarbeurzen. Ik was zelfs businessmanager in Dubai. Maar ik heb me nooit veilig gevoeld of ergens thuis.

Zusters van de Verlaten Jezus | Foto: Hartmut Schwarzbach

In Dubai vertelde ik mijn vriendin over mijn wens om in te treden in een religieuze orde. Ze zei: “Je moet ons verlaten om gelukkiger te worden.” Ik vloog naar Beiroet, bracht een dag door met mijn familie en vertelde hen van mijn plannen. Mijn ouders gaven mij hun zegen. De volgende dag reisde ik naar de zusters in Deir el-Ahmar en heb de stad nooit meer verlaten.

“De liefde moet bij alles wat we doen op de eerste plaats staan”Overste van de Zusters van de Verlaten Jezus

Voordat ik intrad, vroeg ik de overste wat het belangrijkste was. Regels? Gebeden? Werk? Ze antwoordde: “De liefde moet bij alles wat we doen op de eerste plaats staan. Wanneer wij onze Heer waarachtig en oprecht liefhebben, zal het ons lukken om te werken, te bidden, en te gehoorzamen, zonder te merken dat het ons leven wordt.” Precies dat is het wat ik sinds mijn intrede beleef. Ook in ons werk, als we zorgen voor families in nood, jeugdwerk doen en echtparen adviseren.

Elke dag word ik meer verliefd op Jezus, door iedere zuster, door iedere bezoeker, door iedere uitdaging, iedere strijd … De heiligen van Libanon hebben er lang voor gestreden dat de klokken van de kerken blijven luiden. We zijn het hun verschuldigd hier te blijven.