Het land van de ceders
Libanon was voor de christenen in de regio lange tijd een veilige haven. Het enige land in het Nabije Oosten waar ze geen minderheid vormen en waar geen staatsgodsdienst is. Met zijn 18 verschillende religieuze groepen, waaronder 12 christelijke, is het land van de ceders zo multireligieus als bijna geen ander in het Nabije Oosten. Paus Johannes Paulus II verwoordde het zo: “Libanon is meer dan een land. Het is een boodschap van vrijheid en een voorbeeld van pluralisme voor het oosten en voor het westen.”

Wadi Qadisha, het heilige dal, centrum van de maronitische christenen | Foto: Hartmut Schwarzbach

Maar de laatste jaren is Libanon in een ongekende crisis beland. De Libanese munteenheid heeft 98 procent van haar waarde verloren. Een groot deel van de middenklasse kwam onder de armoedegrens terecht. Daarbij komt nog een oeverloze corruptie op elk niveau. Politici verrijken zich zonder enige scrupules op kosten van de bevolking. De staat is nog slechts een façade. Dagelijks verlaten mensen het land, onder wie veel christenen. Inmiddels is naar schatting nog slechts een derde deel van de bevolking christelijk.

De haven van Beiroet | Foto: Hartmut Schwarzbach

De explosie in de haven van Beiroet in 2020 heeft de gespannen situatie nog verder verscherpt. De mensen zijn getraumatiseerd, gefrustreerd en uitgeput. Omdat de staat niets doet, proberen kerkelijke groeperingen en personen er te zijn voor de mensen. Een voorbeeld is de parochie St. Maron. De parochianen bezoeken bijna dagelijks families en alleenstaande mensen in hun wijk. Ze organiseren eten, medicijnen, scheppen mogelijkheden tot bezigheden. Hun geloof en hun verbondenheid met elkaar geven hun kracht. “Het is net als door een woestijn gaan. Als je je handen naar anderen uitstrekt, hoef je er niet alleen doorheen te gaan”, aldus pastoor Richard Abi Saleh, oprichter van het initiatief ‘Drama’s en wonderen’.